هر سال وقتی به ایام برگزاری کنکور نزذیک می شویم ، با هر یک از شرکت کنندگان که صحبت می کنیم،و می پرسیم

خوب امسال قبول می شی یا نه ؟ ناامیدانه سرش را تکان می ده و میگه:من که خیلی می خونم ولی فکر نکنم با این

همه سهمیه ای که هست قبول بشم. اکنون  دارم به این  فکر می کنم تا کی باید این حرفها را بشنویم و هیچ نگوئیم و

سکوت کنیم .و آنها این سکوت را نشانه ای برای این بدانند که حق با آنهاست.با این حرفها چه چیزی را میخواهید ثابت

کنید.یکی نیست به اینها بگوید: شما ی که الان دارید این گونه سخن میگوید: آن زمان  کجا بودید پدری که دختر وپسر

خود را که خیلی برایش عزیز بودند گذاشت و رفت تا از حیثیت، جان، مال وناموس شما دفاع کنه.

آری با تو هستم که الان به خودت اجازه می دهی که اینگونه سخن بگویی.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

مگر آن پدر دوست نداشت بزرگ شدن بچه هاشو نظاره کنه و خوشبختی آنهارا؟؟؟؟؟؟

 آنان هم اکنون در میان ما نیستند ولی خدا هست .پس مواظب گفتارتان

باشید.هر وقت خواستید به اینکونه مسائل فکر کنید ،به این فکر کنید که آیا حاضرید در عوض گرفتن یک چیز کوچک

از سلامتیتان بگذرید ،یا از پدرانتان، عضوی از بدنتان، دستتان و...............  ؟؟؟؟؟؟؟؟

شمایی که اهل عمل نیستید پس سکوت کنید. با حرفهایتان هرگز نمی توانید حتی ذره از مقام شامخ شهدا و

جانبازان عزیز بکاهید.و با این سخنان بیهوده فقط خودتان را حقیر و کوچک می کنید.و از ارزشتان به عنوان انسان کم.

امام خمینی(ره):

                                     هر چه انقلاب اسلامی دارد به برکت مجاهدت شهدا وایثارگران است.

                                                                                                   والسلام